"ผู้ถือ อิริยาบถสาม"
ไหว้เคารพ นบน้อม มโนนึก ยามรู้สึก นึกถึง พระอรหัง
ท่านตรัสรู้ธรรม ประกาศไว้ ไม่ปิดบัง ชนรุ่นหลัง ไหว้วันทา บูชาคุณ
พร้อมด้วยศิษย์ คือพระสงฆ์ ดำรงศาสน์ สืบโอวาท เชื้อสาย ไม่ขาดสูญ
สนับสนุน จุนเจือ เพื่อเกื้อกูล ช่วยเพิ่มพูน อุปถัมภ์ พระธรรมวินัย
แก้วสามดวง ร้อยเป็นพวง เต็มทั้งโลก ใครมีโชค ย่อมปรากฏ หมดสงสัย
รสพระธรรม เมื่อชิมลอง ต้องติดใจ ทันสมัย ทั้งต้นปลาย นั้นไม่เรียว
ผมเป็นพระ หลวงตา ศรัทธาแท้ บวชภายแก่ มิใช่ปราชญ์ ฉลาดเฉลียว
บำเพ็ญพรต ถือธุดงค์ อยู่องค์เดียว ไม่เกาะเกี่ยว เรื่องสะสม มานมนาน
ฉันในบาตร เพียงหนเดียว ทั้งเปรี้ยวเผ็ด รวมกันเสร็จ ระคนเข้า ทั้งคาวหวาน
ภาชนะ ใบที่สอง ไม่ต้องการ พระกรรมฐาน ภาวนา ศรัทธาแรง
ถือธุดงค์ ข้อสิบสาม ตามคำสอน ตัดการนอน ผมทนนั่ง จนหลังแข็ง
วันที่แปด ธันวาคม ผมแสดง พ.ศ.แจ้ง สองห้าหนึ่งสี่ ตอนปีปลาย
ยังปฏิบัติ ฝึกหัดตน จนบัดนี้ จิตเปรมปรีด์ อยู่ในธรรม มีความหมาย
พุทโธตื่น ชื่นชม อารมณ์คลาย กิเลสร้าย ละพยศ ค่อยลดลง
พระธรรมเป็น สารถี ต่อผู้ปฏิบัติ ย่อมฝึกหัด ให้ได้ตาม ความประสงค์
ด้วยอำนาจ สัทธินทรีย์ ที่เที่ยงตรง จิตมั่นคง อยู่ในธรรม พระสัมมา
เมื่อพระธรรม เข้าบำรุง ปรุงจริต อบรมจิต ตั้งอยู่ใน ไตรสิกขา
กายวิเวก จิตเป็นเอก เกิดปัญญา พิจารณา อยู่ในทาง คือร่างกาย
ตาสว่าง มองดูร่าง คลายความเขลา เคยมัวเมา ด้วยเลือดเนื้อ เกิดเบื่อหน่าย
เมื่อเห็นธรรม แล้วเห็นทาง ในร่างกาย จิตสบาย ปฏิบัติตาม ยามชรา
ผมขอเตือน เพื่อนหลวงตา ศรัทธาแท้ บวชภายแก่ หวังเป็นญาติ พระศาสนา
จงเพ่งดู ร่างเปื่อยเน่า ยาวหนึ่งวา ขนาดหนา คืบหนึ่ง ให้ถึงใจ
จงน้อมร่าง เข้ามาวาง ไว้ในจิต เพ่งพินิจ เสียให้สิ้น ความสงสัย
ค้นหาเหตุ สังเกตดู อยู่ภายใน อย่ากลับใจ คงประสบ พบหนทาง
ทางสบาย คือร่างกาย นั้นปกปิด จงทำจิต ให้แนะแนว แล้วถากถาง
ไม่ถึงจุด หมั่นเพียรขุด คงเบาบาง อย่าละวาง วิริยะ สัจจะจริง
ผมฝึกทำ นำมาเตือน เพื่อนร่วมทุกข์ ถึงคราวยุค ต้องสลาย ทั้งชายหญิง
ไม่ช้านาน เพราะสังขาร จะทอดทิ้ง อย่านอนนิ่ง เป็นคนตื่น ไม่ลืมตา
ปฏิบัติ ธุดงค์คุณ เป็นบุญยิ่ง เป็นของจริง ประกาศไว้ ไม่มุสา
การฝึกตน ได้รับผล เห็นทันตา ใครศรัทธา เชิญปฏิบัติ ตัดทางตรง
ถืออิริยาบถสาม ตามคำสอน ตัดการนอน เสียให้ได้ จะไม่หลง
ตั้งสัจจะ เพื่อบูชา พระพุทธองค์ จิตมั่นคง ตั้งศรัทธา ไม่ละลด
ยามชรา ตาก็ฟาง ร่างก็ทรุด ฟันก็หลุด เนื้อก็แห้ง แรงก็หมด
รีบกำจัด มานะ ไม่ละลด ตามพุทธพจน์ ท่านตรัสสอน อย่านอนใจ
ถึงชะแร แก่ชรา อย่าประมาท เชื่อโอวาท พระบรมครู ผู้ยิ่งใหญ่
ใช่จะหวัง เอาวิมุติ สุดแสนไกล อบรมใจ ให้ปรากฏ ดื่มรสธรรม
คนยากจน แล้วกลับมี ย่อมดีเด่น คนตาบอด แล้วกลับเห็น เป็นเรื่องขำ
ผู้ทำตาม พุทธพจน์ รู้รสธรรม ประเสริฐล้ำ ยิ่งกว่าครู ผู้ชี้แจง
มีภาษิต เป็นคำสอน ในตอนท้าย อย่าเป็นควาย นำลูก จมูกแหว่ง
จูงไม่ได้ ไล่ไม่ไป ใจแข็งแรง ตนเองแข็ง แล้วยังซ้ำ นำผู้อื่น
ผู้ไม่เชื่อ พุทธพจน์ หมดที่พึ่ง เหมือนแมลงผึ้ง ย่อยยับ นับเป็นหมื่น
ผมเมตตา ผู้อาภัพ หลับไม่ตื่น หลงระรื่น สุขสำราญ ด้วยการนอน
ผมตื่นก่อน เมื่อตอนเช้า เห็นชาวโลก มัวง่วงโงก ยังนอนทับ อยู่กับหมอน
ผู้เรียนธรรม แต่ไม่ทำ นำกันนอน คำสั่งสอน ที่เรียนมา น่าเสียดาย
ปรุงอาหาร ไม่ชิมดู ไม่รู้รส เรียนพุทธพจน์ ไม่ทำตาม หมดความหมาย
คนตาบอด แม้ท่องจำ ทำไม่ได้ คนยากจน คิดค้าขาย ไม่มีทุน
ผู้ใดมี ศรัทธา ใจกล้าแข็ง กำลังแรง ดังพระพาย ลมไต้ฝุ่น
วิริยะ เปรียบเหมือน พระพุทธคุณ ช่วยค้ำจุน อุปถัมภ์ ชักนำทาง
ตั้งสติ ไว้ข้างหน้า ถ้าคอยจับ กลัวจะหลับ แล้วกรน จนสว่าง
สมาธิ มีฤทธิ์ ยิ่งกว่าช้าง เที่ยวถากถาง ค้นคว้า หาความจริง
ปัญญายิ่ง แกล้วกล้า ความสามารถ รู้ฉลาด เจนใจ ไปทุกสิ่ง
ผมผู้เขียน เรียนก็จำ ก็ทำจริง ไม่เย่อหยิ่ง อวดโม้ มุตโตกลอน
ภาษิตย่อ ข้อปฏิบัติ วัดความรู้ เป็นกระทู้ ผมเคยทำ นำมาสอน
ท่านผู้อ่าน เมื่อไม่ทำ จำไว้ก่อน สถาพร สวัสดี มีโชคชัย
ภาษิตย่อ ข้อควรจำ ผมทำแล้ว ผมพบแก้ว ที่ส่องทาง สว่างไกล
จะโกหก ให้ตกนรก ไปทำไม ตามหลักใหญ่ ของอินทรีย์ ชี้ไว้ตรง
อินทรีย์ห้า ตัวศรัทธา เป็นแม่ทัพ ย่อมบังคับ ให้ได้ตาม ความประสงค์
ตัวปัญญา มีเดชา การรณรงค์ ความมั่นคง ไม่ย่อท้อ ต่อศัตรู
ปัจจามิตร แม้กองร้อย ต้องย่อยยับ ยอมถอยทัพ อัปราชัย ไปทั้งหมู่
เมื่อชนะ ปัจจามิตร จิตเป็นครู เกิดจิตรู้ สิ้นสงสัย ในเรือนกาย
ตัวภาวนา เกิดปัญญา ตาสว่าง เห็นหนทาง บาปบุญ คุณโทษหลาย
ผมปฏิบัติ หัดไป ไม่เว้นวาย กำหนดฝ่าย ภาวนา อยู่ท่าเดียว
มารตัวร้าย มาทำลาย ซึ่งสัจจา มีฤทธา วางอำนาจ น่าหวาดเสียว
ผมนึกถึง พระสรรเพชร ใจเด็ดเดี่ยว ไม่แลเหลียว มองดู หมู่พวกมาร
ผมเป็นลูก ตถาคต ไม่ลดละ จิตเป็นพระ มั่นทำ กรรมฐาน
พอผจญ บุญกุศล ดลบันดาล กำจัดมาร ตัวร้าย กลับหายไป
หลักคำสอน ที่เป็นทอง ไม่ต้องมาก ถ้าของฝาก ที่เป็นทอง ไม่ต้องใหญ่
อ่านแล้วตรึก นึกแล้วคิด คงติดใจ สุนทรใหม่ พระปฏิบัติ พึ่งหัดมา
เราคนไทย รักษาใจ อย่าลืมชาติ อย่าลืม พุทธโอวาท พระศาสนา
เป็นคำสอน ที่ประเสริฐ เลิศโลกา ทั้งมนุษย์ เทวดา บูชากัน
เว้นไว้แต่ คนพาล สันดานหยาบ ทำแต่บาป ไม่รักตัว กลัวสวรรค์
สร้างกรรมชั่ว ไว้กับตน จนชีวัน อัศจรรย์ เรื่องน่าคิด จิตของคน
ฝึกคนป่า ฝึกสัตว์ป่า ยังฝึกได้ ฝึกคนพาล ให้เป็นนาย ย่อมไร้ผล
พุทธโอวาท ประกาศไว้ ให้ฝึกตน เป็นมงคล สุขสวัสดิ์ สถาพร
ผมฝึกธรรม ตามโอวาท ประกาศธรรม หวังชักนำ ผู้ที่เชื่อ เพื่อถอดถอน
ถวายชีวิต บูชา พระบวร ตามคำสอน บรมครู ผู้อาจารย์
ผมเป็นพระ ภาวนา ศรัทธาแน่ ไม่เปลี่ยนแปร ปฏิบัติธรรม พระกรรมฐาน
การสวดร้อง ท่องจำ ไม่ชำนาญ เรื่องกรรมฐาน แม้ว่าแก่ แต่ทำจริง
วาจาสัจ เป็นสมบัติ อันล้ำค่า ลงทุนค้า มีกำไร ไปทุกสิ่ง
ชีพจะมรณา แต่สัจจะ ไม่ตัดทิ้ง ดวงจิตดิ่ง ตั้งตรง เหมือนธงชัย
เจริญ กรรมฐานห้า อุปัชฌาย์สอน จะนั่งนอน ฝึกหัด ดัดนิสัย
ทั้งยืนเดิน สติตื่น อยู่ภายใน ฝึกจิตใจ ภาวนา ให้ถาวร
บวชครอง ผ้าธง สงฆ์สมมุติ เป็นชาวพุทธ เชื่อแต่ธรรม คำสั่งสอน
ปฏิบัติได้ ผลจริง อย่างแน่นอน ดับทุกข์ร้อน ภายในใจ ไปด้วยธรรม
อันความจริง เป็นสิ่ง ที่ศักดิ์สิทธิ์ ดังมีมิตร ช่วยชูชุบ อุปถัมภ์
ปราบโรคใจ ต้องอาศัย ขันติธรรม ทนต่อกรรม สู้ตาย ไม่พลิกแพลง
แก้จิตใจ เช่นพริกไทย ชนิดเผ็ด ยิ่งกว่าเป็ด วาริน ที่บินแข็ง
เป็ดชวา มีฤทธา ราคาแพง หน้าก็แดง ข่วนก็เจ็บ เล็บก็คม
เป็ดธรรมดา เช่นหลวงตา บวชภายแก่ กระเตาะ กระแตะ เหมือนเต่า เขาทับถม
แก่งูใหญ่ ที่มีพิษ ไม่ติดตม แก่อบรม บวชค้นคว้า เพื่อหาทาง
ถือสัจจะ ทมะ พระตถาคต บำเพ็ญพรต เพื่อสละ แล้วสะสาง
ตัดความอยาก ถากความเมา ให้เบาบาง ไม่ละวาง ทมะ สัจจธรรม
อะเปโต ทมะ สัจเจนะ นึกถึงพระ ทรงผ้าเหลือง เป็นเรื่องขำ
ผู้ไม่มี ทมะ สัจจธรรม บวชสร้างกรรม ไว้กับตน จนวันตาย
บรรพชิต ต้องฝึกจิต ให้เป็นธรรม ช่วยอุปถัมภ์ ผ้าเหลือง เป็นเครื่องหมาย
ครองผ้าธง คู่กับธรรม ประจำกาย ปิดอบาย ความโศก โรคมลทิน
เป็นที่เคารพ สักการะ บูชา ทั้งมนุษย์ และเทวดา ไม่ติฉิน
บวชสวดมนต์ ภาวนา เป็นอาจิณ ย่อมเกิดศีล อนันต์นับ ทรัพย์ภายใน
มีความสุข ยามรวยทรัพย์ ทั้งหลับตื่น จิตชุ่มชื่น ดังทอง ที่ผ่องใส
ชีวิตดับ อริยทรัพย์ ย่อมตามไป ควรสนใจ ต่อคำสอน ตอนชรา
เป็นบุญเลิศ ได้มาเกิด ทันโอวาท ถูกมีดบาด ท่านให้ยา รักษาแผล
น่าบูชา ท่านเมตตา สัตว์แท้แท้ ยังชี้แนะ ทางไม่ตาย ไว้ด้วยกัน
มีเหตุผล เป็นคู่ปรับ กลับหน้าหลัง มิปิดปัง ปลดเปลื้อง เป็นเรื่องขัน
เมื่อไม่ปลด ไม่เปลื้อง เรื่องติดพัน เกี่ยวต่อกัน เวียนวน เหมือนธงราว
สุขกับทุกข์ จนกับมี ดีกับชั่ว ยิ้มกับหัว นั่งกับนอน ร้อนกับหนาว
เป็นวัฏฏะ สืบพืช ไปยืดยาว เกิดทุกคราว ชี้แน่ แก่แล้วตาย
ทางไม่ตาย เรื่องนอกวัฏ ตัดความเกิด แสนประเสริฐ ทางวิมุติ มีจุดหมาย
ดับทุกข์โศก โรคภัย ภายในกาย แสนสบาย ทั้งเงินทอง ไม่ต้องจน
จนกับมี ดีกับชั่ว หัวกับร้อง(หัวเราะร้องไห้) ตายแล้วพอง น่าทุเรศ เรื่องเหตุผล
เรื่องเหม็นหอม ผอมพี มีหรือจน ย่อมเวียนวน อยู่ในทุกข์ สุขนั้นเทียม
สุดที่แท้ ท่านชี้แนะ หนทางไว้ ท่านทั้งหลาย ควรจำ อย่าทำเหนียม
ถ้าจะหนี ออกนอกวัฏ รีบจัดเตรียม ดับไฟเหี้ยม ที่เผาตน จึงพ้นทุกข์
ผมเป็นพระ ภาวนา รักษาศีล ดับไม่สิ้น เพียงแต่คลาย ยังได้สุข
ถ้าเทน้ำ ให้เต็มเตา เป่าไม่ลุก จะเป็นสุข หรือไม่ ให้ดูคิด
ไฟราคะ ร้อนไม่กล้า แต่น่ากลัว เผาทั้งตัว ทั้งหน้า ทั้งตาหู
เชื่อโอวาท พระโคดม บรมครู ท่านตรัสรู้ เรื่องไฟ ภายในทรวง
เผาเอาสัตว์ ทั้งหลาย ตายแล้วเกิด สว่างแล้วมืด ทุกข์หนัก เรื่องรักหวง
ไฟในอก หมกไหม้ กลายเป็นบ่วง ไฟล่อลวง ให้สัตว์หลง อยู่วนเวียน
ผมเป็นพระ หลวงตา ศรัทธามาก จะทุกข์ยาก สู้ทน จนปวดเศียร
แม้ชรา ไม่ยอมละ ซึ่งความเพียร ถึงไม่เตียน เพียงทุเลา พอเบาบาง
โบราณว่า เข้าป่า ในตอนบ่าย ตะวันใกล้ จุดประทีป รีบถากถาง
ผมทั้งสอน ทั้งทำ ทั้งนำทาง ไม่ใช่อ้าง อวดผล ตนไม่ทำ
ผมพระแก่ นึกเมตตา เพื่อนพระแก่ ขันธ์เปลี่ยนแปร มักจะไล่ ไถลถลำ
ผมปฏิบัติ ได้พบมิตร ภาษิตธรรม อยากจะนำ ให้ท่านรู้ ดูด้วยใจ
การรู้ธรรม เห็นธรรม ตามปริยัติ เมื่อไม่ปฏิบัติ ก็ไม่สิ้น ความสงสัย
ตานอกรู้ ยังไม่สู้ รู้ตาใน ดูของไกล ย่อมเห็นใกล้ ได้ชัดเจน
จงระวัง การเร่ง เพ่งพินิจ ถ้าเพ่งผิด เกิดมานะ เป็นตาเถร
เพ่งหยดน้ำ ลงในตา อย่าเอียงเอน ตามกฎเกณฑ์ ดิ่งให้ตรง คงปลื้มใจ
ผู้ซื่อตรง ปฏิบัติตรง คงได้ผล ย่อมอดทน ทุกยุค ทุกสมัย
มือของเอง ตาของเอง นั้นไม่ไกล ตากับใจ นั้นไม่ใกล้ ก็คล้ายกัน
เมืองนิพพาน เขาว่าไกล น่าใจหาย ของที่ใกล้ มองไม่เห็น เป็นอาถรรพณ์
ของในกาย ดูเป็นไกล จนใจครัน อัศจรรย์ อวิชชา นั้นน่ากลัว
เรื่องเส้นผม บังภูเขา ให้เราคิด ช่างปกปิด ให้เราค้น จนปวดหัว
กว้างเพียงคืบ ยาวเพียงวา เพียงค่าตัว ใครค้นทั่ว ผมบูชา ว่าเขาเก่ง
ไม่ฝึกตน ถึงจะค้น ก็ไม่พบ เป็นนักรบ เมื่อศรัทธา ไม่กล้าแข็ง
สัทธินทรีย์ ยังไม่มี กำลังแรง เหมือนมดแดง ต้องพายุ เข้าอยู่รัง
ประมาทหลง งมงาย ใบไม้แห้ง พอหมดแรง นึกถึงพระ อรหัง
ดังวานร ยามทุกข์ร้อน นอนติดตัง สิ้นกำลัง มรณา น่าเอ็นดู
ปฐมวัย ไม่สนใจ คำโอวาท ใครประกาศ จะบอกเล่า ไม่เข้าหู
แม้เรียนคล่อง ท่องจำ ทำไม่รู้ บ้างเป็นครู เที่ยวให้พร สอนคนอื่น
ผมสอนตน ของผมก่อน จึงสอนท่าน บวชรับการ ปฏิบัติ ไม่ขัดขืน
ผมเมตตา เพื่อนร่วมทุกข์ ปลุกไม่ตื่น แต่ยังยืน หลงเงาตัว ไม่กลัวภัย
สมัยนี้หลง ด้วยเพลง บรรเลงรัก จูงชวนชัก พวกหญิงชาย เป็นรายใหญ่
เหมือนเอาหอก โมกข์ศักดิ์ ปักหัวใจ หลงอยู่ใน ตาข่าย ของนายพราน
กามคุณห้า เป็นพญา มัจจุราช เขาฉลาด ปรุงแต่งเรื่อง เครื่องประหาร
ปรุงของเมา ให้คนเขลา รับประทาน สนุกสนาน จนลืมตัว ไม่กลัวตาย
เพราะความหลง ติดพะวง เหมือนติดคุก นอนทนทุกข์ คุ้ดคู้ อยู่ในข่าย
นึกน่าเบื่อ เกิดเป็นเหยื่อ ของมารร้าย ต้องเกิดตาย เวียนวน สู้ทนทุกข์
พระบรมครู ตรัสรู้ หนทางมรรค ใครสมัคร ปฏิบัติตาม ได้ความสุข
หนทางปลอด เมื่อใครรอด พ้นจากคุก ไม่ต้องทุกข์ เรื่องเกิดตาย สบายเลย
ถึงยังงั้น คนยังดัน ไปทางผิด ทางสบาย เพราะดวงจิต ไม่เปิดเผย
ทางตรัสรู้ เขามองดู เป็นป่าเตย พุทโธ่เอ๋ย น่าสมเพช กิเลสคน
เชื่อแต่ปาก ใจไม่เชื่อ เรือไร้สมอ ช้างไร้ขอ คนไร้นาย ย่อมไร้ผล
กิเลสร้าย มันเป็นนาย จิตใจคน ย่อมดิ้นรน ไปทางผิด ปิดทางตรง
ความเห็นผิด เป็นจิต ที่ชั่วแท้ ใครช่วยแก้ ก็ไม่ฟัง ซ้ำยังหลง
รู้ว่าทุกข์ แต่ยังบุก เข้าป่าดง ทางที่ตรง ไม่ยอมไป เพราะใจพาล
ผมหลวงตา นึกเมตตา หลวงตาเพื่อน ไม่ใช่เตือน ผมพูดตาม ความสงสาร
บวชภายแก่ บวชเพื่อแก้ ความรำคาญ ทำกรรมฐาน ดับไฟ ภายในทรวง
ละหัวดื้อ หน้าด้าน การอยากได้ กิเลสร้าย เกี่ยวข้อง ของรักหวง
เรื่องโอ้อวด ปลิ้นปลอก ความหลอกลวง เผาในทรวง เป็นเจ้าบ้าน มานานนม
แก่ชรา บวชศรัทธา อย่าลืมพ่อ เขาไม่ยอ แต่อย่าให้ เขาทับถม
รักษาชื่อ พระบิดา พระโคดม เขาไม่ชม อย่าให้ชน คนติเตียน
ครองจีวร อุ้มบาตร พระศาสดา เขาบูชา ยกมือไหว้ ไว้เหนือเศียร
เขาศรัทธา พระสละ มีความเพียร ชนติเตียน พระเกียจคร้าน ขอทานกิน
พอฉันเสร็จ คลุมจีวร นอนวัดพื้น จิตชุ่มชื่น พักผ่อน นอนจำศีล
เปิดวิทยุ เอาไว้ พอได้ยิน เสียงเพลงพิณ เข้าหู สู่ภวังค์
ไม่ใช่สอน ผมขอเตือน เพื่อนพระแก่ ศรัทธาแท้ ท่านสมควร สงวนหลัง
แม้จะนอน อย่ารีบด่วน ควรระวัง อย่าเอาหลัง ทำตูด บูดถึงพรหม
พระหลวงตา คนนินทา เป็นส่วนมาก เป็นขี้ปาก คลุกเคล้า เข้าทั้งผม
แม้เขาด่า อย่าเป็นพระ นอนปลักตม ถึงเขาชม จิตอย่าฟู อยู่สบาย
อย่าพูดเท็จ กับตนเอง เกรงสัจจะ บวชเป็นพระ ควรพูดจริง สิ่งทั้งหลาย
คนใจจริง ย่อมพบสิ่ง ที่ไม่ตาย ท่านตรัสไว้ สัจจธรรม เครื่องนำทาง
ท่านผู้ใด มีสัจจะ ศรัทธาแท้ ท่านชี้แนะ เอาไว้ ให้ตัดหาง
อิริยาบถ ข้อสุดท้าย ให้ละวาง ยังสามอย่าง เดินยืนนั่ง ตั้งไว้ตรง
ดีอย่างไร ผู้สนใจ จะทำดู จิตย่อมรู้ ไปตาม ความประสงค์
สันทิฎฐิโก เป็นความรู้ ที่มั่นคง รู้อานิสงส์ การไม่นอน ตอนจิตตื่น
หลักคำสอน ตัดการนอน คือตัวทุกข์ นอนเป็นสุข ยังตัดได้ ไม่ขัดขืน
สละสุข ทุกข์ดับ สุขกลับคืน จิตชุ่มชื่น อยู่ในธรรม ประจำวัน
ผมผู้เขียน ขอแนะนำ ทำมาแล้ว จิตผ่องแผ้ว สุขสบาย มิใช่ฝัน
ยังปฏิบัติ ฝึกหัดตน จนทุกวัน จิตตั้งมั่น อดทน จนวันตาย
เว้นไว้แต่ ประสบยาม ความอาพาธ พญามัจจุราช สั่งงด หมดความหมาย
ถึงหมดแรง หมดฤทธิ์ จิตไม่คลาย รักษาไว้ ซึ่งความสัจ ปฏิญาณ
หลักคำสอน ตัดการนอน น้อยคนเชื่อ เช่นน้ำเกลือ ดีแท้ แต่ไม่หวาน
ฤทธิ์น้ำเกลือ เข้าในคน ดลบันดาล เป็นอาหาร บำรุงใจ ภายในกาย
ผมเป็นพยาน หลักฐาน ต่อคำสอน พระไม่นอน นั้นไม่มี ความเสียหาย
ความโง่เขลา อยู่ในตัว มันกลัวตาย กีดกันไว้ หนทางธรรม พระสัมมา
กิเลสนอน เป็นครูสอน ของจิตใจ เป็นครูใหญ่ เจ้าเล่ห์ เสน่หา
ครูขี้เมา สอนให้เรา หลงมรรคา พระศาสดา ทรงชี้ไว้ มิได้ตาม
หลงด้วยความ เพลิดเพลิน เจริญทุกข์ ทางความสุข เขามองเห็น เป็นขวากหนาม
ตัวมิจฉา ความเห็นผิด จิตเลวทราม ยอมเดินตาม อวิชชา เข้าป่าพง
สมัยนี้ ยังมีครู ผู้ชี้แนะ รู้อยู่กัน แท้แท้ แต่ยังหลง
ที่รู้มาก กิเลสลาก เข้าป่าดง พุทธประสงค์ ให้ผู้ทำ นั้นนำทาง
มีผู้ทำ จะชักนำ ก็แสนยาก เหมือนจับแมว ฉุดกระชาก แล้วลากหาง
ทั้งที่รู้ ยังไม่สู้ จะละวาง ไม่เหมือนอย่าง ครั้งมนุษย์ พุทธกาล
ผู้ทำผิด ยอมรับผิด จิตกลับหลัง เกิดกำลัง ศรัทธา ใจกล้าหาญ
เช่นพระสงฆ์ องค์พระ องคุลิมาล เป็นพยาน รู้กันทั่ว เป็นตัวอย่าง
จิตเขามืด เพราะไม่รู้ ผู้บัณฑิต ได้ฟังพุทธ ภาษิต จิตสว่าง
ผู้เรียนรู้ ยังหลงอยู่ ไม่รู้ทาง ตานอกฟาง ตาในบอด ไม่ปลอดภัย
พระหลวงตา พิจารณา ซึ่งสังขาร เพราะไม่นาน จะทิ้งร่าง ไปสร้างใหม่
ร่างเป็นทุกข์ ถึงยามผุ ต้องเผาไฟ รีบปลุกใจ ฝึกตน ค้นหาทาง
ศึกษาธรรม เมื่อเรียน จงเพียรละ บวชเป็นพระ ปฏิบัติได้ ไม่ขัดขวาง
ครองผ้าธง ทรงธรรม ผู้นำทาง เป็นแบบอย่าง ลูกกตัญญู ผู้ละอาย
ปฏิบัติธรรม ตรงตาม พุทธพจน์ ลูกตถาคต เลือดเนื้อ สืบเชื้อสาย
เป็นนาบุญ ช่วยค้ำจุน รักษาไว้ ตามจุดหมาย ของเข็มทิศ จิตเที่ยงตรง
เมื่อมีศีล สมาธิกล้า ปัญญาเกิด กำจัดมืด ได้ตาม ความประสงค์
ไม่ต้องเที่ยว ค้นคว้า พะว้าพะวง จิตมั่นคง อยู่ในธรรม ประจำจิต
ความเห็นชอบ ตั้งใจชอบ ประกอบหลัก ผู้ที่รัก เขาบูชา จะไม่ผิด
ผู้ละอาย ไม่ต้องตาย กับยาพิษ ด้วยแรงฤทธิ์ ของข้าวสุก ลุกเป็นไฟ
บวชเพื่อเป็น นาบุญ ค้ำจุนศาสน์ ตามโอวาท ต้องฝึกหัด ดัดนิสัย
นิสัยดี ชอบทำดี ไม่มีภัย นิสัยชั่ว ต้องบรรลัย ไปด้วยมาร
บุญมีจริง บาปมีจริง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงตั้งจิต อยู่ในธรรม กรรมฐาน
ชีวิตของคน จะอยู่ทน ไปไม่นาน ต้องวิบัติ ไปตามกาล ของบุญกรรม
แม้อยู่นาน หากเป็นพาล ไร้สาระ อายุน้อย จิตเป็นพระ จะงามขำ
อย่าประมาท ตามโอวาท ภาษิตธรรม ควรน้อมนำ ปฏิบัติ ฝึกหัดตน
เดินตามรอย พระพุทธบาท สมมาดหมาย ชีวิตน้อย แม้จะตาย ไม่ไร้ผล
เพียรทำดี ไม่เสียที เกิดเป็นคน หมั่นฝึกตน เป็นตบะ ชนะมาร
ขันติธรรม ช่วยอุปถัมภ์ ผู้ปฏิบัติ พร้อมด้วยสัจ วาจา ตัวกล้าหาญ
ธรรมคู่นี้ มีฤทธา ปรีชาชาญ ควรให้มี ในสันดาน ท่านทุกองค์
บวชเป็นพระ ภาวนา เป็นดวงแก้ว จิตผ่องแผ้ว ชื่นชม สมประสงค์
ตัวภาวนา เกิดปัญญา ที่มั่นคง เห็นอานิสงส์ ของอุชุ รู้ด้วยตน
ช่วยเกื้อกูล เทอดทูน พระศาสนา ผู้ที่บวช มาเป็นพระ เพื่อหวังผล
ทำลายศาสน์ เหมือนคนตาย ทำลายตน ทำลายผล ของความดี ย่อมมีเวร
เป็นบุญเลิศ ได้มาเกิด เป็นมนุษย์ เคารพพุทธ ได้บรรพชา เป็นพระเถร
เดินตามรอย พระศาสดา อย่าเอียงเอน แม้เป็นเณร ก็น่าดู น่าบูชา
เดินให้ถูก ได้เป็นลูก ตถาคต อย่าทรยศ ต่อโอวาท พระศาสนา
เจริญศีล สมาธิ และปัญญา ตามศรัทธา ผู้ปฏิบัติ ฝึกหัดตน
ไตรสิกขา เป็นแว่นตา ส่องทางมรรค เห็นประจักษ์ ของรูปนาม ตามเหตุผล
ทางตรัสรู้ หนทางไกล อยู่ในตน พระทศพล ท่านตรัสไว้ ไม่อำพราง
จิตเที่ยงตรง ปฏิบัติตรง ไม่หลงผิด เพ่งพินิจ อยู่ภายใน ใจสว่าง
เมื่อจิตคลาย เหมือนพบทอง มองเห็นทาง แจ้งกระจ่าง เห็นธรรม พระสัมมา
เพ่งในกาย จิตย่อมคลาย จากความเขลา เคยมัวเมา ดำริผิด ตัวมิจฉา
จิตที่คลาย จิตกลับกลาย เป็นธรรมมา ตามพระศาสดา ชี้ทาง วางไว้ตรง
จิตที่คลาย จิตเป็นธรรม ชักนำจิต ดังได้มิตร เป็นบารมี ที่สูงส่ง
จิตเห็นธรรม เหมือนได้เห็น พุทธองค์ จิตมั่นคง สิ้นสงสัย ภายในกาย
ความสงสัย เป็นหัวใจ ที่ร้ายกาจ ขัดโอวาท ทางวิมุติ ที่จุดหมาย
ดำริผิด เป็นดวงจิต ของมารร้าย ปิดทางคลาย จากราคะ ทางพระเดิน
หนทางผิด มีญาติมิตร เดินกันมาก ทั้งจูงลาก คนที่เขลา เขาสรรเสริญ
ทางที่ถูก ไม่สนุก สุขเพลิดเพลิน เมื่อใครเดิน ย่อมปลอดภัย ไปทุกอย่าง
รถไม่ชน คนไม่ย้อน นอนไม่แทรก เป็นทางแปลก ไม่มีภัย ใจสว่าง
ท่านผู้ใด อยากประสบ พบหนทาง รีบถากถาง ความเห็นผิด ปิดดวงใจ
ความเห็นถูก จิตสบาย คลายความอยาก ดับทุกข์ยาก ความเห็นผิด จิตผ่องใส
เมื่อพบทาง จุดประสงค์ คงไม่ไกล ตัดอาลัย ความรักชัง สิ้นกังวล
ท่านผู้ใด ใจศรัทธา มาสมัคร หนทางมรรค ประกาศไว้ ไม่ไร้ผล
ผู้ไม่เชื่อ พุทธพจน์ พระทศพล ต้องเวียนวน เรื่องเกิดดับ นับอนันต์
เรื่องไม่ตาย แสนสบาย ไม่ต้องเกิด สุขประเสริฐ เที่ยงแท้ ไม่แปรผัน
เมื่อดับภพ ดับชาติ คลาดจากกัน ไม่ครองขันธ์ สุขสำราญ แหละท่านเอย
คติธรรม
ผู้ใดไม่รู้จักคุณค่าของศีล ผู้นั้นไม่รู้จักคุณค่าของธรรม
ผู้ใดไม่รู้จักคุณค่าของทองคำ ผู้นั้นไม่รู้จักคุณค่าของเพชร
ไม่รู้จักเพ่ง ก็ไม่รู้จักคิด
ไม่รู้จักผิด ก็ไม่รู้จักถูก
เพ่งให้จิตสว่าง มองเห็นร่างกระดูก
เมื่อมีความเห็นถูก ตัดเครื่องผูกของมาร
ไม่รู้จักสูง ไม่รู้จักต่ำ
ไม่รู้จักธรรม ไม่รู้จักโลก
(เกิดเป็นของต่ำ ธรรมเป็นของสูง, ราคะต่ำสุด วิราคะสูงสุด)
ถ้าไม่มีทาน ก็ไม่มีศีล
ถ้าไม่มีหิน ก็ไม่มีเพชร
ไหว้เคารพ นบน้อม มโนนึก ยามรู้สึก นึกถึง พระอรหัง
ท่านตรัสรู้ธรรม ประกาศไว้ ไม่ปิดบัง ชนรุ่นหลัง ไหว้วันทา บูชาคุณ
พร้อมด้วยศิษย์ คือพระสงฆ์ ดำรงศาสน์ สืบโอวาท เชื้อสาย ไม่ขาดสูญ
สนับสนุน จุนเจือ เพื่อเกื้อกูล ช่วยเพิ่มพูน อุปถัมภ์ พระธรรมวินัย
แก้วสามดวง ร้อยเป็นพวง เต็มทั้งโลก ใครมีโชค ย่อมปรากฏ หมดสงสัย
รสพระธรรม เมื่อชิมลอง ต้องติดใจ ทันสมัย ทั้งต้นปลาย นั้นไม่เรียว
ผมเป็นพระ หลวงตา ศรัทธาแท้ บวชภายแก่ มิใช่ปราชญ์ ฉลาดเฉลียว
บำเพ็ญพรต ถือธุดงค์ อยู่องค์เดียว ไม่เกาะเกี่ยว เรื่องสะสม มานมนาน
ฉันในบาตร เพียงหนเดียว ทั้งเปรี้ยวเผ็ด รวมกันเสร็จ ระคนเข้า ทั้งคาวหวาน
ภาชนะ ใบที่สอง ไม่ต้องการ พระกรรมฐาน ภาวนา ศรัทธาแรง
ถือธุดงค์ ข้อสิบสาม ตามคำสอน ตัดการนอน ผมทนนั่ง จนหลังแข็ง
วันที่แปด ธันวาคม ผมแสดง พ.ศ.แจ้ง สองห้าหนึ่งสี่ ตอนปีปลาย
ยังปฏิบัติ ฝึกหัดตน จนบัดนี้ จิตเปรมปรีด์ อยู่ในธรรม มีความหมาย
พุทโธตื่น ชื่นชม อารมณ์คลาย กิเลสร้าย ละพยศ ค่อยลดลง
พระธรรมเป็น สารถี ต่อผู้ปฏิบัติ ย่อมฝึกหัด ให้ได้ตาม ความประสงค์
ด้วยอำนาจ สัทธินทรีย์ ที่เที่ยงตรง จิตมั่นคง อยู่ในธรรม พระสัมมา
เมื่อพระธรรม เข้าบำรุง ปรุงจริต อบรมจิต ตั้งอยู่ใน ไตรสิกขา
กายวิเวก จิตเป็นเอก เกิดปัญญา พิจารณา อยู่ในทาง คือร่างกาย
ตาสว่าง มองดูร่าง คลายความเขลา เคยมัวเมา ด้วยเลือดเนื้อ เกิดเบื่อหน่าย
เมื่อเห็นธรรม แล้วเห็นทาง ในร่างกาย จิตสบาย ปฏิบัติตาม ยามชรา
ผมขอเตือน เพื่อนหลวงตา ศรัทธาแท้ บวชภายแก่ หวังเป็นญาติ พระศาสนา
จงเพ่งดู ร่างเปื่อยเน่า ยาวหนึ่งวา ขนาดหนา คืบหนึ่ง ให้ถึงใจ
จงน้อมร่าง เข้ามาวาง ไว้ในจิต เพ่งพินิจ เสียให้สิ้น ความสงสัย
ค้นหาเหตุ สังเกตดู อยู่ภายใน อย่ากลับใจ คงประสบ พบหนทาง
ทางสบาย คือร่างกาย นั้นปกปิด จงทำจิต ให้แนะแนว แล้วถากถาง
ไม่ถึงจุด หมั่นเพียรขุด คงเบาบาง อย่าละวาง วิริยะ สัจจะจริง
ผมฝึกทำ นำมาเตือน เพื่อนร่วมทุกข์ ถึงคราวยุค ต้องสลาย ทั้งชายหญิง
ไม่ช้านาน เพราะสังขาร จะทอดทิ้ง อย่านอนนิ่ง เป็นคนตื่น ไม่ลืมตา
ปฏิบัติ ธุดงค์คุณ เป็นบุญยิ่ง เป็นของจริง ประกาศไว้ ไม่มุสา
การฝึกตน ได้รับผล เห็นทันตา ใครศรัทธา เชิญปฏิบัติ ตัดทางตรง
ถืออิริยาบถสาม ตามคำสอน ตัดการนอน เสียให้ได้ จะไม่หลง
ตั้งสัจจะ เพื่อบูชา พระพุทธองค์ จิตมั่นคง ตั้งศรัทธา ไม่ละลด
ยามชรา ตาก็ฟาง ร่างก็ทรุด ฟันก็หลุด เนื้อก็แห้ง แรงก็หมด
รีบกำจัด มานะ ไม่ละลด ตามพุทธพจน์ ท่านตรัสสอน อย่านอนใจ
ถึงชะแร แก่ชรา อย่าประมาท เชื่อโอวาท พระบรมครู ผู้ยิ่งใหญ่
ใช่จะหวัง เอาวิมุติ สุดแสนไกล อบรมใจ ให้ปรากฏ ดื่มรสธรรม
คนยากจน แล้วกลับมี ย่อมดีเด่น คนตาบอด แล้วกลับเห็น เป็นเรื่องขำ
ผู้ทำตาม พุทธพจน์ รู้รสธรรม ประเสริฐล้ำ ยิ่งกว่าครู ผู้ชี้แจง
มีภาษิต เป็นคำสอน ในตอนท้าย อย่าเป็นควาย นำลูก จมูกแหว่ง
จูงไม่ได้ ไล่ไม่ไป ใจแข็งแรง ตนเองแข็ง แล้วยังซ้ำ นำผู้อื่น
ผู้ไม่เชื่อ พุทธพจน์ หมดที่พึ่ง เหมือนแมลงผึ้ง ย่อยยับ นับเป็นหมื่น
ผมเมตตา ผู้อาภัพ หลับไม่ตื่น หลงระรื่น สุขสำราญ ด้วยการนอน
ผมตื่นก่อน เมื่อตอนเช้า เห็นชาวโลก มัวง่วงโงก ยังนอนทับ อยู่กับหมอน
ผู้เรียนธรรม แต่ไม่ทำ นำกันนอน คำสั่งสอน ที่เรียนมา น่าเสียดาย
ปรุงอาหาร ไม่ชิมดู ไม่รู้รส เรียนพุทธพจน์ ไม่ทำตาม หมดความหมาย
คนตาบอด แม้ท่องจำ ทำไม่ได้ คนยากจน คิดค้าขาย ไม่มีทุน
ผู้ใดมี ศรัทธา ใจกล้าแข็ง กำลังแรง ดังพระพาย ลมไต้ฝุ่น
วิริยะ เปรียบเหมือน พระพุทธคุณ ช่วยค้ำจุน อุปถัมภ์ ชักนำทาง
ตั้งสติ ไว้ข้างหน้า ถ้าคอยจับ กลัวจะหลับ แล้วกรน จนสว่าง
สมาธิ มีฤทธิ์ ยิ่งกว่าช้าง เที่ยวถากถาง ค้นคว้า หาความจริง
ปัญญายิ่ง แกล้วกล้า ความสามารถ รู้ฉลาด เจนใจ ไปทุกสิ่ง
ผมผู้เขียน เรียนก็จำ ก็ทำจริง ไม่เย่อหยิ่ง อวดโม้ มุตโตกลอน
ภาษิตย่อ ข้อปฏิบัติ วัดความรู้ เป็นกระทู้ ผมเคยทำ นำมาสอน
ท่านผู้อ่าน เมื่อไม่ทำ จำไว้ก่อน สถาพร สวัสดี มีโชคชัย
ภาษิตย่อ ข้อควรจำ ผมทำแล้ว ผมพบแก้ว ที่ส่องทาง สว่างไกล
จะโกหก ให้ตกนรก ไปทำไม ตามหลักใหญ่ ของอินทรีย์ ชี้ไว้ตรง
อินทรีย์ห้า ตัวศรัทธา เป็นแม่ทัพ ย่อมบังคับ ให้ได้ตาม ความประสงค์
ตัวปัญญา มีเดชา การรณรงค์ ความมั่นคง ไม่ย่อท้อ ต่อศัตรู
ปัจจามิตร แม้กองร้อย ต้องย่อยยับ ยอมถอยทัพ อัปราชัย ไปทั้งหมู่
เมื่อชนะ ปัจจามิตร จิตเป็นครู เกิดจิตรู้ สิ้นสงสัย ในเรือนกาย
ตัวภาวนา เกิดปัญญา ตาสว่าง เห็นหนทาง บาปบุญ คุณโทษหลาย
ผมปฏิบัติ หัดไป ไม่เว้นวาย กำหนดฝ่าย ภาวนา อยู่ท่าเดียว
มารตัวร้าย มาทำลาย ซึ่งสัจจา มีฤทธา วางอำนาจ น่าหวาดเสียว
ผมนึกถึง พระสรรเพชร ใจเด็ดเดี่ยว ไม่แลเหลียว มองดู หมู่พวกมาร
ผมเป็นลูก ตถาคต ไม่ลดละ จิตเป็นพระ มั่นทำ กรรมฐาน
พอผจญ บุญกุศล ดลบันดาล กำจัดมาร ตัวร้าย กลับหายไป
หลักคำสอน ที่เป็นทอง ไม่ต้องมาก ถ้าของฝาก ที่เป็นทอง ไม่ต้องใหญ่
อ่านแล้วตรึก นึกแล้วคิด คงติดใจ สุนทรใหม่ พระปฏิบัติ พึ่งหัดมา
เราคนไทย รักษาใจ อย่าลืมชาติ อย่าลืม พุทธโอวาท พระศาสนา
เป็นคำสอน ที่ประเสริฐ เลิศโลกา ทั้งมนุษย์ เทวดา บูชากัน
เว้นไว้แต่ คนพาล สันดานหยาบ ทำแต่บาป ไม่รักตัว กลัวสวรรค์
สร้างกรรมชั่ว ไว้กับตน จนชีวัน อัศจรรย์ เรื่องน่าคิด จิตของคน
ฝึกคนป่า ฝึกสัตว์ป่า ยังฝึกได้ ฝึกคนพาล ให้เป็นนาย ย่อมไร้ผล
พุทธโอวาท ประกาศไว้ ให้ฝึกตน เป็นมงคล สุขสวัสดิ์ สถาพร
ผมฝึกธรรม ตามโอวาท ประกาศธรรม หวังชักนำ ผู้ที่เชื่อ เพื่อถอดถอน
ถวายชีวิต บูชา พระบวร ตามคำสอน บรมครู ผู้อาจารย์
ผมเป็นพระ ภาวนา ศรัทธาแน่ ไม่เปลี่ยนแปร ปฏิบัติธรรม พระกรรมฐาน
การสวดร้อง ท่องจำ ไม่ชำนาญ เรื่องกรรมฐาน แม้ว่าแก่ แต่ทำจริง
วาจาสัจ เป็นสมบัติ อันล้ำค่า ลงทุนค้า มีกำไร ไปทุกสิ่ง
ชีพจะมรณา แต่สัจจะ ไม่ตัดทิ้ง ดวงจิตดิ่ง ตั้งตรง เหมือนธงชัย
เจริญ กรรมฐานห้า อุปัชฌาย์สอน จะนั่งนอน ฝึกหัด ดัดนิสัย
ทั้งยืนเดิน สติตื่น อยู่ภายใน ฝึกจิตใจ ภาวนา ให้ถาวร
บวชครอง ผ้าธง สงฆ์สมมุติ เป็นชาวพุทธ เชื่อแต่ธรรม คำสั่งสอน
ปฏิบัติได้ ผลจริง อย่างแน่นอน ดับทุกข์ร้อน ภายในใจ ไปด้วยธรรม
อันความจริง เป็นสิ่ง ที่ศักดิ์สิทธิ์ ดังมีมิตร ช่วยชูชุบ อุปถัมภ์
ปราบโรคใจ ต้องอาศัย ขันติธรรม ทนต่อกรรม สู้ตาย ไม่พลิกแพลง
แก้จิตใจ เช่นพริกไทย ชนิดเผ็ด ยิ่งกว่าเป็ด วาริน ที่บินแข็ง
เป็ดชวา มีฤทธา ราคาแพง หน้าก็แดง ข่วนก็เจ็บ เล็บก็คม
เป็ดธรรมดา เช่นหลวงตา บวชภายแก่ กระเตาะ กระแตะ เหมือนเต่า เขาทับถม
แก่งูใหญ่ ที่มีพิษ ไม่ติดตม แก่อบรม บวชค้นคว้า เพื่อหาทาง
ถือสัจจะ ทมะ พระตถาคต บำเพ็ญพรต เพื่อสละ แล้วสะสาง
ตัดความอยาก ถากความเมา ให้เบาบาง ไม่ละวาง ทมะ สัจจธรรม
อะเปโต ทมะ สัจเจนะ นึกถึงพระ ทรงผ้าเหลือง เป็นเรื่องขำ
ผู้ไม่มี ทมะ สัจจธรรม บวชสร้างกรรม ไว้กับตน จนวันตาย
บรรพชิต ต้องฝึกจิต ให้เป็นธรรม ช่วยอุปถัมภ์ ผ้าเหลือง เป็นเครื่องหมาย
ครองผ้าธง คู่กับธรรม ประจำกาย ปิดอบาย ความโศก โรคมลทิน
เป็นที่เคารพ สักการะ บูชา ทั้งมนุษย์ และเทวดา ไม่ติฉิน
บวชสวดมนต์ ภาวนา เป็นอาจิณ ย่อมเกิดศีล อนันต์นับ ทรัพย์ภายใน
มีความสุข ยามรวยทรัพย์ ทั้งหลับตื่น จิตชุ่มชื่น ดังทอง ที่ผ่องใส
ชีวิตดับ อริยทรัพย์ ย่อมตามไป ควรสนใจ ต่อคำสอน ตอนชรา
เป็นบุญเลิศ ได้มาเกิด ทันโอวาท ถูกมีดบาด ท่านให้ยา รักษาแผล
น่าบูชา ท่านเมตตา สัตว์แท้แท้ ยังชี้แนะ ทางไม่ตาย ไว้ด้วยกัน
มีเหตุผล เป็นคู่ปรับ กลับหน้าหลัง มิปิดปัง ปลดเปลื้อง เป็นเรื่องขัน
เมื่อไม่ปลด ไม่เปลื้อง เรื่องติดพัน เกี่ยวต่อกัน เวียนวน เหมือนธงราว
สุขกับทุกข์ จนกับมี ดีกับชั่ว ยิ้มกับหัว นั่งกับนอน ร้อนกับหนาว
เป็นวัฏฏะ สืบพืช ไปยืดยาว เกิดทุกคราว ชี้แน่ แก่แล้วตาย
ทางไม่ตาย เรื่องนอกวัฏ ตัดความเกิด แสนประเสริฐ ทางวิมุติ มีจุดหมาย
ดับทุกข์โศก โรคภัย ภายในกาย แสนสบาย ทั้งเงินทอง ไม่ต้องจน
จนกับมี ดีกับชั่ว หัวกับร้อง(หัวเราะร้องไห้) ตายแล้วพอง น่าทุเรศ เรื่องเหตุผล
เรื่องเหม็นหอม ผอมพี มีหรือจน ย่อมเวียนวน อยู่ในทุกข์ สุขนั้นเทียม
สุดที่แท้ ท่านชี้แนะ หนทางไว้ ท่านทั้งหลาย ควรจำ อย่าทำเหนียม
ถ้าจะหนี ออกนอกวัฏ รีบจัดเตรียม ดับไฟเหี้ยม ที่เผาตน จึงพ้นทุกข์
ผมเป็นพระ ภาวนา รักษาศีล ดับไม่สิ้น เพียงแต่คลาย ยังได้สุข
ถ้าเทน้ำ ให้เต็มเตา เป่าไม่ลุก จะเป็นสุข หรือไม่ ให้ดูคิด
ไฟราคะ ร้อนไม่กล้า แต่น่ากลัว เผาทั้งตัว ทั้งหน้า ทั้งตาหู
เชื่อโอวาท พระโคดม บรมครู ท่านตรัสรู้ เรื่องไฟ ภายในทรวง
เผาเอาสัตว์ ทั้งหลาย ตายแล้วเกิด สว่างแล้วมืด ทุกข์หนัก เรื่องรักหวง
ไฟในอก หมกไหม้ กลายเป็นบ่วง ไฟล่อลวง ให้สัตว์หลง อยู่วนเวียน
ผมเป็นพระ หลวงตา ศรัทธามาก จะทุกข์ยาก สู้ทน จนปวดเศียร
แม้ชรา ไม่ยอมละ ซึ่งความเพียร ถึงไม่เตียน เพียงทุเลา พอเบาบาง
โบราณว่า เข้าป่า ในตอนบ่าย ตะวันใกล้ จุดประทีป รีบถากถาง
ผมทั้งสอน ทั้งทำ ทั้งนำทาง ไม่ใช่อ้าง อวดผล ตนไม่ทำ
ผมพระแก่ นึกเมตตา เพื่อนพระแก่ ขันธ์เปลี่ยนแปร มักจะไล่ ไถลถลำ
ผมปฏิบัติ ได้พบมิตร ภาษิตธรรม อยากจะนำ ให้ท่านรู้ ดูด้วยใจ
การรู้ธรรม เห็นธรรม ตามปริยัติ เมื่อไม่ปฏิบัติ ก็ไม่สิ้น ความสงสัย
ตานอกรู้ ยังไม่สู้ รู้ตาใน ดูของไกล ย่อมเห็นใกล้ ได้ชัดเจน
จงระวัง การเร่ง เพ่งพินิจ ถ้าเพ่งผิด เกิดมานะ เป็นตาเถร
เพ่งหยดน้ำ ลงในตา อย่าเอียงเอน ตามกฎเกณฑ์ ดิ่งให้ตรง คงปลื้มใจ
ผู้ซื่อตรง ปฏิบัติตรง คงได้ผล ย่อมอดทน ทุกยุค ทุกสมัย
มือของเอง ตาของเอง นั้นไม่ไกล ตากับใจ นั้นไม่ใกล้ ก็คล้ายกัน
เมืองนิพพาน เขาว่าไกล น่าใจหาย ของที่ใกล้ มองไม่เห็น เป็นอาถรรพณ์
ของในกาย ดูเป็นไกล จนใจครัน อัศจรรย์ อวิชชา นั้นน่ากลัว
เรื่องเส้นผม บังภูเขา ให้เราคิด ช่างปกปิด ให้เราค้น จนปวดหัว
กว้างเพียงคืบ ยาวเพียงวา เพียงค่าตัว ใครค้นทั่ว ผมบูชา ว่าเขาเก่ง
ไม่ฝึกตน ถึงจะค้น ก็ไม่พบ เป็นนักรบ เมื่อศรัทธา ไม่กล้าแข็ง
สัทธินทรีย์ ยังไม่มี กำลังแรง เหมือนมดแดง ต้องพายุ เข้าอยู่รัง
ประมาทหลง งมงาย ใบไม้แห้ง พอหมดแรง นึกถึงพระ อรหัง
ดังวานร ยามทุกข์ร้อน นอนติดตัง สิ้นกำลัง มรณา น่าเอ็นดู
ปฐมวัย ไม่สนใจ คำโอวาท ใครประกาศ จะบอกเล่า ไม่เข้าหู
แม้เรียนคล่อง ท่องจำ ทำไม่รู้ บ้างเป็นครู เที่ยวให้พร สอนคนอื่น
ผมสอนตน ของผมก่อน จึงสอนท่าน บวชรับการ ปฏิบัติ ไม่ขัดขืน
ผมเมตตา เพื่อนร่วมทุกข์ ปลุกไม่ตื่น แต่ยังยืน หลงเงาตัว ไม่กลัวภัย
สมัยนี้หลง ด้วยเพลง บรรเลงรัก จูงชวนชัก พวกหญิงชาย เป็นรายใหญ่
เหมือนเอาหอก โมกข์ศักดิ์ ปักหัวใจ หลงอยู่ใน ตาข่าย ของนายพราน
กามคุณห้า เป็นพญา มัจจุราช เขาฉลาด ปรุงแต่งเรื่อง เครื่องประหาร
ปรุงของเมา ให้คนเขลา รับประทาน สนุกสนาน จนลืมตัว ไม่กลัวตาย
เพราะความหลง ติดพะวง เหมือนติดคุก นอนทนทุกข์ คุ้ดคู้ อยู่ในข่าย
นึกน่าเบื่อ เกิดเป็นเหยื่อ ของมารร้าย ต้องเกิดตาย เวียนวน สู้ทนทุกข์
พระบรมครู ตรัสรู้ หนทางมรรค ใครสมัคร ปฏิบัติตาม ได้ความสุข
หนทางปลอด เมื่อใครรอด พ้นจากคุก ไม่ต้องทุกข์ เรื่องเกิดตาย สบายเลย
ถึงยังงั้น คนยังดัน ไปทางผิด ทางสบาย เพราะดวงจิต ไม่เปิดเผย
ทางตรัสรู้ เขามองดู เป็นป่าเตย พุทโธ่เอ๋ย น่าสมเพช กิเลสคน
เชื่อแต่ปาก ใจไม่เชื่อ เรือไร้สมอ ช้างไร้ขอ คนไร้นาย ย่อมไร้ผล
กิเลสร้าย มันเป็นนาย จิตใจคน ย่อมดิ้นรน ไปทางผิด ปิดทางตรง
ความเห็นผิด เป็นจิต ที่ชั่วแท้ ใครช่วยแก้ ก็ไม่ฟัง ซ้ำยังหลง
รู้ว่าทุกข์ แต่ยังบุก เข้าป่าดง ทางที่ตรง ไม่ยอมไป เพราะใจพาล
ผมหลวงตา นึกเมตตา หลวงตาเพื่อน ไม่ใช่เตือน ผมพูดตาม ความสงสาร
บวชภายแก่ บวชเพื่อแก้ ความรำคาญ ทำกรรมฐาน ดับไฟ ภายในทรวง
ละหัวดื้อ หน้าด้าน การอยากได้ กิเลสร้าย เกี่ยวข้อง ของรักหวง
เรื่องโอ้อวด ปลิ้นปลอก ความหลอกลวง เผาในทรวง เป็นเจ้าบ้าน มานานนม
แก่ชรา บวชศรัทธา อย่าลืมพ่อ เขาไม่ยอ แต่อย่าให้ เขาทับถม
รักษาชื่อ พระบิดา พระโคดม เขาไม่ชม อย่าให้ชน คนติเตียน
ครองจีวร อุ้มบาตร พระศาสดา เขาบูชา ยกมือไหว้ ไว้เหนือเศียร
เขาศรัทธา พระสละ มีความเพียร ชนติเตียน พระเกียจคร้าน ขอทานกิน
พอฉันเสร็จ คลุมจีวร นอนวัดพื้น จิตชุ่มชื่น พักผ่อน นอนจำศีล
เปิดวิทยุ เอาไว้ พอได้ยิน เสียงเพลงพิณ เข้าหู สู่ภวังค์
ไม่ใช่สอน ผมขอเตือน เพื่อนพระแก่ ศรัทธาแท้ ท่านสมควร สงวนหลัง
แม้จะนอน อย่ารีบด่วน ควรระวัง อย่าเอาหลัง ทำตูด บูดถึงพรหม
พระหลวงตา คนนินทา เป็นส่วนมาก เป็นขี้ปาก คลุกเคล้า เข้าทั้งผม
แม้เขาด่า อย่าเป็นพระ นอนปลักตม ถึงเขาชม จิตอย่าฟู อยู่สบาย
อย่าพูดเท็จ กับตนเอง เกรงสัจจะ บวชเป็นพระ ควรพูดจริง สิ่งทั้งหลาย
คนใจจริง ย่อมพบสิ่ง ที่ไม่ตาย ท่านตรัสไว้ สัจจธรรม เครื่องนำทาง
ท่านผู้ใด มีสัจจะ ศรัทธาแท้ ท่านชี้แนะ เอาไว้ ให้ตัดหาง
อิริยาบถ ข้อสุดท้าย ให้ละวาง ยังสามอย่าง เดินยืนนั่ง ตั้งไว้ตรง
ดีอย่างไร ผู้สนใจ จะทำดู จิตย่อมรู้ ไปตาม ความประสงค์
สันทิฎฐิโก เป็นความรู้ ที่มั่นคง รู้อานิสงส์ การไม่นอน ตอนจิตตื่น
หลักคำสอน ตัดการนอน คือตัวทุกข์ นอนเป็นสุข ยังตัดได้ ไม่ขัดขืน
สละสุข ทุกข์ดับ สุขกลับคืน จิตชุ่มชื่น อยู่ในธรรม ประจำวัน
ผมผู้เขียน ขอแนะนำ ทำมาแล้ว จิตผ่องแผ้ว สุขสบาย มิใช่ฝัน
ยังปฏิบัติ ฝึกหัดตน จนทุกวัน จิตตั้งมั่น อดทน จนวันตาย
เว้นไว้แต่ ประสบยาม ความอาพาธ พญามัจจุราช สั่งงด หมดความหมาย
ถึงหมดแรง หมดฤทธิ์ จิตไม่คลาย รักษาไว้ ซึ่งความสัจ ปฏิญาณ
หลักคำสอน ตัดการนอน น้อยคนเชื่อ เช่นน้ำเกลือ ดีแท้ แต่ไม่หวาน
ฤทธิ์น้ำเกลือ เข้าในคน ดลบันดาล เป็นอาหาร บำรุงใจ ภายในกาย
ผมเป็นพยาน หลักฐาน ต่อคำสอน พระไม่นอน นั้นไม่มี ความเสียหาย
ความโง่เขลา อยู่ในตัว มันกลัวตาย กีดกันไว้ หนทางธรรม พระสัมมา
กิเลสนอน เป็นครูสอน ของจิตใจ เป็นครูใหญ่ เจ้าเล่ห์ เสน่หา
ครูขี้เมา สอนให้เรา หลงมรรคา พระศาสดา ทรงชี้ไว้ มิได้ตาม
หลงด้วยความ เพลิดเพลิน เจริญทุกข์ ทางความสุข เขามองเห็น เป็นขวากหนาม
ตัวมิจฉา ความเห็นผิด จิตเลวทราม ยอมเดินตาม อวิชชา เข้าป่าพง
สมัยนี้ ยังมีครู ผู้ชี้แนะ รู้อยู่กัน แท้แท้ แต่ยังหลง
ที่รู้มาก กิเลสลาก เข้าป่าดง พุทธประสงค์ ให้ผู้ทำ นั้นนำทาง
มีผู้ทำ จะชักนำ ก็แสนยาก เหมือนจับแมว ฉุดกระชาก แล้วลากหาง
ทั้งที่รู้ ยังไม่สู้ จะละวาง ไม่เหมือนอย่าง ครั้งมนุษย์ พุทธกาล
ผู้ทำผิด ยอมรับผิด จิตกลับหลัง เกิดกำลัง ศรัทธา ใจกล้าหาญ
เช่นพระสงฆ์ องค์พระ องคุลิมาล เป็นพยาน รู้กันทั่ว เป็นตัวอย่าง
จิตเขามืด เพราะไม่รู้ ผู้บัณฑิต ได้ฟังพุทธ ภาษิต จิตสว่าง
ผู้เรียนรู้ ยังหลงอยู่ ไม่รู้ทาง ตานอกฟาง ตาในบอด ไม่ปลอดภัย
พระหลวงตา พิจารณา ซึ่งสังขาร เพราะไม่นาน จะทิ้งร่าง ไปสร้างใหม่
ร่างเป็นทุกข์ ถึงยามผุ ต้องเผาไฟ รีบปลุกใจ ฝึกตน ค้นหาทาง
ศึกษาธรรม เมื่อเรียน จงเพียรละ บวชเป็นพระ ปฏิบัติได้ ไม่ขัดขวาง
ครองผ้าธง ทรงธรรม ผู้นำทาง เป็นแบบอย่าง ลูกกตัญญู ผู้ละอาย
ปฏิบัติธรรม ตรงตาม พุทธพจน์ ลูกตถาคต เลือดเนื้อ สืบเชื้อสาย
เป็นนาบุญ ช่วยค้ำจุน รักษาไว้ ตามจุดหมาย ของเข็มทิศ จิตเที่ยงตรง
เมื่อมีศีล สมาธิกล้า ปัญญาเกิด กำจัดมืด ได้ตาม ความประสงค์
ไม่ต้องเที่ยว ค้นคว้า พะว้าพะวง จิตมั่นคง อยู่ในธรรม ประจำจิต
ความเห็นชอบ ตั้งใจชอบ ประกอบหลัก ผู้ที่รัก เขาบูชา จะไม่ผิด
ผู้ละอาย ไม่ต้องตาย กับยาพิษ ด้วยแรงฤทธิ์ ของข้าวสุก ลุกเป็นไฟ
บวชเพื่อเป็น นาบุญ ค้ำจุนศาสน์ ตามโอวาท ต้องฝึกหัด ดัดนิสัย
นิสัยดี ชอบทำดี ไม่มีภัย นิสัยชั่ว ต้องบรรลัย ไปด้วยมาร
บุญมีจริง บาปมีจริง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงตั้งจิต อยู่ในธรรม กรรมฐาน
ชีวิตของคน จะอยู่ทน ไปไม่นาน ต้องวิบัติ ไปตามกาล ของบุญกรรม
แม้อยู่นาน หากเป็นพาล ไร้สาระ อายุน้อย จิตเป็นพระ จะงามขำ
อย่าประมาท ตามโอวาท ภาษิตธรรม ควรน้อมนำ ปฏิบัติ ฝึกหัดตน
เดินตามรอย พระพุทธบาท สมมาดหมาย ชีวิตน้อย แม้จะตาย ไม่ไร้ผล
เพียรทำดี ไม่เสียที เกิดเป็นคน หมั่นฝึกตน เป็นตบะ ชนะมาร
ขันติธรรม ช่วยอุปถัมภ์ ผู้ปฏิบัติ พร้อมด้วยสัจ วาจา ตัวกล้าหาญ
ธรรมคู่นี้ มีฤทธา ปรีชาชาญ ควรให้มี ในสันดาน ท่านทุกองค์
บวชเป็นพระ ภาวนา เป็นดวงแก้ว จิตผ่องแผ้ว ชื่นชม สมประสงค์
ตัวภาวนา เกิดปัญญา ที่มั่นคง เห็นอานิสงส์ ของอุชุ รู้ด้วยตน
ช่วยเกื้อกูล เทอดทูน พระศาสนา ผู้ที่บวช มาเป็นพระ เพื่อหวังผล
ทำลายศาสน์ เหมือนคนตาย ทำลายตน ทำลายผล ของความดี ย่อมมีเวร
เป็นบุญเลิศ ได้มาเกิด เป็นมนุษย์ เคารพพุทธ ได้บรรพชา เป็นพระเถร
เดินตามรอย พระศาสดา อย่าเอียงเอน แม้เป็นเณร ก็น่าดู น่าบูชา
เดินให้ถูก ได้เป็นลูก ตถาคต อย่าทรยศ ต่อโอวาท พระศาสนา
เจริญศีล สมาธิ และปัญญา ตามศรัทธา ผู้ปฏิบัติ ฝึกหัดตน
ไตรสิกขา เป็นแว่นตา ส่องทางมรรค เห็นประจักษ์ ของรูปนาม ตามเหตุผล
ทางตรัสรู้ หนทางไกล อยู่ในตน พระทศพล ท่านตรัสไว้ ไม่อำพราง
จิตเที่ยงตรง ปฏิบัติตรง ไม่หลงผิด เพ่งพินิจ อยู่ภายใน ใจสว่าง
เมื่อจิตคลาย เหมือนพบทอง มองเห็นทาง แจ้งกระจ่าง เห็นธรรม พระสัมมา
เพ่งในกาย จิตย่อมคลาย จากความเขลา เคยมัวเมา ดำริผิด ตัวมิจฉา
จิตที่คลาย จิตกลับกลาย เป็นธรรมมา ตามพระศาสดา ชี้ทาง วางไว้ตรง
จิตที่คลาย จิตเป็นธรรม ชักนำจิต ดังได้มิตร เป็นบารมี ที่สูงส่ง
จิตเห็นธรรม เหมือนได้เห็น พุทธองค์ จิตมั่นคง สิ้นสงสัย ภายในกาย
ความสงสัย เป็นหัวใจ ที่ร้ายกาจ ขัดโอวาท ทางวิมุติ ที่จุดหมาย
ดำริผิด เป็นดวงจิต ของมารร้าย ปิดทางคลาย จากราคะ ทางพระเดิน
หนทางผิด มีญาติมิตร เดินกันมาก ทั้งจูงลาก คนที่เขลา เขาสรรเสริญ
ทางที่ถูก ไม่สนุก สุขเพลิดเพลิน เมื่อใครเดิน ย่อมปลอดภัย ไปทุกอย่าง
รถไม่ชน คนไม่ย้อน นอนไม่แทรก เป็นทางแปลก ไม่มีภัย ใจสว่าง
ท่านผู้ใด อยากประสบ พบหนทาง รีบถากถาง ความเห็นผิด ปิดดวงใจ
ความเห็นถูก จิตสบาย คลายความอยาก ดับทุกข์ยาก ความเห็นผิด จิตผ่องใส
เมื่อพบทาง จุดประสงค์ คงไม่ไกล ตัดอาลัย ความรักชัง สิ้นกังวล
ท่านผู้ใด ใจศรัทธา มาสมัคร หนทางมรรค ประกาศไว้ ไม่ไร้ผล
ผู้ไม่เชื่อ พุทธพจน์ พระทศพล ต้องเวียนวน เรื่องเกิดดับ นับอนันต์
เรื่องไม่ตาย แสนสบาย ไม่ต้องเกิด สุขประเสริฐ เที่ยงแท้ ไม่แปรผัน
เมื่อดับภพ ดับชาติ คลาดจากกัน ไม่ครองขันธ์ สุขสำราญ แหละท่านเอย
คติธรรม
ผู้ใดไม่รู้จักคุณค่าของศีล ผู้นั้นไม่รู้จักคุณค่าของธรรม
ผู้ใดไม่รู้จักคุณค่าของทองคำ ผู้นั้นไม่รู้จักคุณค่าของเพชร
ไม่รู้จักเพ่ง ก็ไม่รู้จักคิด
ไม่รู้จักผิด ก็ไม่รู้จักถูก
เพ่งให้จิตสว่าง มองเห็นร่างกระดูก
เมื่อมีความเห็นถูก ตัดเครื่องผูกของมาร
ไม่รู้จักสูง ไม่รู้จักต่ำ
ไม่รู้จักธรรม ไม่รู้จักโลก
(เกิดเป็นของต่ำ ธรรมเป็นของสูง, ราคะต่ำสุด วิราคะสูงสุด)
ถ้าไม่มีทาน ก็ไม่มีศีล
ถ้าไม่มีหิน ก็ไม่มีเพชร
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น
โปรดแสดงความคิดเห็นด้วยเมตตาธรรม